Pisanie pracy magisterskiej to nie lada wyzwanie dla tak młodego umysłu. Jednak jest to również wyzwanie dla promotorów słyszących bezustannie te same pytania. Powoduje to wydawanie przez wykładowców lub uczelnie zasad dotyczących pisania pracy dyplomowej. Trzeba się ich kategorycznie i bezwzględnie trzymać. Nie zastosowanie się, do którejś z zasad będzie skutkowało odrzucaniem pracy przez promotora. Nie możemy tutaj pozwolić sobie nawet na wąski margines swobody.
Najczęściej pojawiają się tutaj pytania o to jak długa powinna być praca dyplomowa, ile powinna zawierać rozdziałów, ile powinien zawierać wstęp, oraz ile przypisów w pracy magisterskiej powinno się znaleźć. Po tym ostatnim właśnie promotor i recenzent oceniają tak na prawdę pracę. Odpowiedź na to pytanie brzmi „jak najwięcej!”. Im więcej przypisów ma nasza praca tym lepiej będzie ona oceniana. Wielość przypisów przekłada się bowiem na bogactwo prezentowanej przez nas treści, Jest to jednak dość trudne pytanie zważywszy na ilość źródeł, które student musi opracować oraz ich dostępność.
Nie mniej jednak w erze Internetu, wszechobecnych wyszukiwarek, sklepów Internetowych, stron rządowych, stron różnego rodzaju podmiotów niepublicznych – autor ma na prawdę szerokie pole popisu. Jego głównym zadaniem jest w tym momencie filtracja informacji oraz ocena ich wiarygodności. Lepiej nie podawać w przypisach pozycji z wikipedii czy ze ściągi, to będzie miało poważne konsekwencje. Nie dość, że promotor takiej pracy nie przyjmie to będziemy na dodatek zmuszeni przyjąć na głowę deszcz krytyki.
Podobnie będzie, jeśli będziemy pisać plagiat. Pisanie pracy na zasadzie kopiuj/wklej będzie oszustwem. Oszustwo jest kłamstwem a to z kolei jak wiadomo ma bardzo krótkie nogi. Nie mamy szans w starciu z programem anty plagiatowym.
Inna zupełnie kwestią jest to ile stron powinna liczyć praca magisterska. Jest to zależne od tematyki jaką wybierzemy. Jeśli założymy, że musimy napisać przynajmniej cztery rozdziały, które w dodatku muszą zawierać w sobie osobne części to łatwo wykalkulujemy sobie, że będzie to przynajmniej 50 – 60 stron.
Choć jeżeli nasza tematyka będzie obszerna to możemy spodziewać się, że promotor postawi nam wyższe wymagania. Jeśli chodzi zaś o część jakim jest wstęp to nie ma tutaj twardej reguły. Najlepiej w tym miejscu założyć, że takim minimum, które pozwoli nam zachować dobrą twarz będzie jedna dziesiąta opracowania. Czyli jeśli nasze rozdziały mają siedemdziesiąt stron to wypadało by napisać wstęp na siedem stron. Niektórym to może się wydawać dużo. Jednak zważywszy na to, że przedstawiamy tam metodologię tworzenia naszej pracy oraz w krótki sposób streszczamy nasz rozdział, przedstawiamy główną literaturę oraz co najważniejsze, prezentujemy tam swoją tezę to taka objętość może nawet stanowić obszar, który nam nie wystarczy.
Przy zakończeniu zaś jest znacznie prościej, Przechodzimy w nim bowiem jedynie do zwięzłego podsumowania oraz wniosków, do których doszliśmy na podstawie naszych badań. Udowadniamy w nim trafność naszej tezy lub pokazujemy, że sytuacja wygląda zupełnie inaczej.
Co do bibliografii to tak na prawdę nie ma tutaj zbyt wiele do skomentowania, Musi ona być przede wszystkim napisana czytelnie, estetycznie oraz alfabetycznie. Musimy tutaj uwzględnić podział na opracowania naukowe, artykuły Internetowe, materiały video czy opracowania zbiorowe. Przy czym nie powtarzamy częstego błędu i nie podajemy nazwy wydawnictwa a jedynie rok oraz miasto wydania.
Jak zatem widać pisanie pracy magisterskiej nie jest tak na prawdę tak trudne jak czasochłonne. Czasem możemy w krótkim czasie napisać ścianę tekstu po to by następnie kolejne dni spędzić ba poszukiwaniu skrawka informacji. Przypisy są tu też o tyle pomoce, że stanowią pewne usprawiedliwienie dla przedstawianych w pracy treści. Ponadto możemy również skorzystać tutaj z prawa do zawarcia we wstępie informacji iż literatura nie opisuje w dostateczny sposób danego zagadnienia i nie zostało one szczegółowo opisane.
Reasumując, przy pisaniu prac dyplomowych powinno się stworzyć konspekt naszego opracowania, który pomoże nam rozplanować nasze działania. Kwerenda zaś umożliwi nam zgłębienie wiedzy w danym zakresie i ewentualne doprecyzowanie samego tematu. Nie należy w tym miejscu obawiać się promotora. Jego zadaniem jest pomóc nam w razie wątpliwości ponieważ praca studenta wystawia wizytówkę jemu samemu przed recenzentem. Promotorowi zatem również zależy by seminarzyści prezentowali odpowiednio wysoki poziom.
