Chodząc na siłownię spotykamy się z wieloma mitami. Niektóre z nich są prawdziwe, a inne nie. Ludzie starają się przestrzegać zasad, które niekoniecznie są poprawne i mają uzasadnienie. Pierwszym z nich jest to, że w przysiadach nie wolno wychylać kolan poza linię palców u stóp. Nie jest to prawda. Wszystko zależy od budowy indywidualnej. Niektórzy po prostu nie są w stanie zrobić przysiadu nie wychodzą kolanami poza linię palców. Wynika to z proporcji pomiędzy kośćmi w nogach.

O ile kolana idą na zewnątrz, a nie do środka, nie ma się przejmować tym, że kolana wystają. Tak samo warto schodzić w przysiadzie do samego dołu. Wówczas nacisk na kolana jest mniejszy niż w przysiadzie niepełnym. Drugi mit dotyczy tego, że trzeba wykonywać cardio, aby schudnąć. Nie jest to prawda. To czy schudniemy zależy w głównej mierze od bilansu kalorycznego. Jeśli będzie dodatni, zaczniemy tyć, a jeśli ujemny, to chudnąć.

Niezależnie od tego jaki rodzaj treningu będziemy wykonywać. Trening siłowy ma w tym wypadku przewagę, ponieważ wykonując go pracują różne mięśnie i oprócz spalać kalorii ujędrniamy także nasze ciało. Kolejna plotka: nie zbudujesz pośladków bez dodatniego bilansu kalorycznego. Tutaj jest trochę prawdy. Aby zbudować jakikolwiek mięsień potrzebna jest nadwyżka kaloryczna. Nie trzeba jednak przeprowadzać typowej masy. Można wykonać rotację i w dni treningowe zjadać więcej kalorii, a w nietreningowe mniej. Dzięki temu mięśnie będą się rozbudowywać, a nie zalejemy się tłuszczem. Kolejny mit dotyczy tego, że siłownia zrobi z kobiet mężczyzn. J

est to jeden z najczęściej pojawiających się mitów. Równie często ludzie sprzeczają się o to, ile przerw w pracy 12 godzinnej powinien mieć pracownik. I w jednym i w drugim wypadku każda strona będzie podtrzymywać swoją rację i prawdopodobnie nie da się przekonać. Jednak warto wiedzieć, że nie jest to prawda. Są ćwiczenia, które są przeznaczone typowo dla mężczyzn, ale kobiety i mężczyźni różnią się hormonami i budową. Również mężczyźni skupiają się na innych aspektach treningu.

Po kilku latach wykonywania na przykład ćwiczeń na klatkę piersiową po kilka razy w tygodniu, klatka może przestać wyglądać tak kobieco. Jednak wszystkie ćwiczenia traktowane z rozwagą pozwolą ładnie zbudować sylwetkę. Nigdy nie będziemy wyglądać tak jak kulturystki, bo one w większości przyjmują sterydy. Z normalną dietą i treningiem nie jesteśmy w stanie osiągnąć takich efektów nigdy. Jednym z faktów dotyczących treningu jest to, że nie wolno ćwiczyć codziennie. Organizm potrzebuje czasu na regenerację. Jedynie osoby przyjmujące sterydy są w stanie, bo regenerują się szybciej. Normalna osoba jednak powinna robić przerwy, aby odpocząć.

Dzięki temu będzie można progresować, co w treningu siłowym jest bardzo istotne. Sylwetka będzie się także rozwijać na plus. To, że nie można trenować siłowo jako nastolatek. W tym wypadku warto poczekać z mocnym treningiem siłowym tak do siedemnastego roku życia. Wcześniej organizm jeszcze rośnie i nie jest dobrze rozwinięty. Ćwiczenia z dużym obciążeniem mogą wpłynąć negatywnie na rozwój stawów, nawet przy prawidłowej technice. Organizm nie jest do tego przyzwyczajony. Zbyt duże ciśnienie może powodować późniejsze problemy ze zdrowiem.

Oczywiście można ćwiczyć wcześniej, ale wtedy najlepiej robić to z obciążeniem własnego ciała. Dzięki temu sylwetka ładnie się ukształtuje. Warto też na początku swojej przygody skorzystać z pomocy trenera personalnego. Bardzo istotna jest technika, żeby rozwijające się kości i stawy nie były niepotrzebnie dodatkowo obciążane. Trening bez obciążenia nie da efektów na dłuższą metę. Każdy mięsień potrzebuje rozwoju i nowych bodźców. Dlatego obciążenie należy dodawać. Jeśli chodzi o trening na czczo nie ma on większego uzasadnienia naukowego.

Różnica jest zbyt mała, aby było widać jakieś większe efekty, więc nie warto się przemęczać. Jeśli chodzi o talię, krąży mit, że należy wykonywać ćwiczenia na mięśnie skośne brzucha, aby wyszczuplić talię. Nie da się zredukować tkanki tłuszczowej miejscowo. Ćwiczenia sprawią, że mięśnie się wzmocnią, a jeśli jesteś na masie to dodatkowo zaczną się powiększać, a talia jeszcze się zwiększy.

Jedynym rozwiązaniem na optyczne wyszczuplenie talii jest rozbudowanie pleców i pośladków. Wtedy talia będzie wydawała się szczupła i osiągniemy efekt sylwetki klepsydry. Jak widać trening obrósł w bardzo dużo mitów. Warto sięgnąć po argumenty zanim zaczniemy stosować się do takich zasad. Można sobie nimi często bardzo mocno zaszkodzić.

Nawet jeśli dopiero co rozpoczęliśmy pracę w nowej firmie, bo w przeciągu ostatnich paru miesięcy udało nam się przebranżowić i uzyskać nowe zatrudnienie, już teraz myślimy zapewne o swoim przyszłym urlopie. To na niego wyczekujemy całymi latami. Musząc sprostać poważnym i niełatwym wyzwaniom, znosić nieprzyjemne uwagi swojego szefa i pracować po godzinach, robimy to tylko dlatego, że mamy nadzieję na wyjątkowo udane, pełne relaksu i błogich rozrywek wakacje.

Chcemy je planować jak najszybciej, wiedząc, że im później się tym zajmiemy, tym mniej ciekawych ofert zostanie nam do wyboru. Od samego początku nowej pracy zaczynamy interesować się tym, ile urlopu w pierwszym roku pracy powinno nam przysługiwać. Każdego pracodawcę obowiązują na szczęście te same zasady, z którymi możemy się zapoznać na wielu stronach internetowych czy po prostu w odpowiednich ustawach. Zwróćmy na nie koniecznie uwagę, aby nie dopuścić do sytuacji, w której nasz pracodawca nie zaproponuje nam odpowiedniej ilości urlopu. Na takie coś powinniśmy odpowiednio zareagować.

Urlop w pierwszej pracy

Nawet jeśli dopiero co rozpoczęliśmy swoją karierę zawodową i właśnie uzyskaliśmy swoją pierwszą w życiu pracę, mamy pełne prawo do udania się na urlop. Naturalnie rzecz biorąc nie zrobimy tego już po jednym miesiącu, ani nawet dwóch. Aby zasłużyć sobie na tych kilka tygodni czystego i błogiego odpoczynku, najpierw musimy się wykazać i dobrze wywiązywać się ze swoich obowiązków. Nasza pierwsza w życiu praca zaoferuje nam mniejszą ilość dni wolnych, ale i tak będziemy na nie stopniowo pracować.

Po każdym przepracowanym miesiącu zacznie nam przysługiwać 1/12 tego urlopu, który otrzymałaby osoba pracująca w firmie przez cały rok. Zazwyczaj jest to ok. półtora dnia. To oznacza, że jeśli uda nam się wytrwać na nowym stanowisku pół roku, będziemy mogli udać się na ponad tygodniowy urlop. Pracodawca może nam także zaokrąglić nasz urlop, ale nie dzieje się to zbyt często. Porozmawiajmy z nim na ten temat i poprośmy go o to, od razu podkreślając, jak ciężko pracowaliśmy przez ostatnie miesiące.

Miesiąc pracy – co to takiego?

Kiedy jednak możemy stwierdzić, że właśnie przepracowaliśmy cały miesiąc? Po jakim czasie rzeczywiście zaczynają nam przysługiwać te niecałe dwa dni urlopu? Otóż miesiąc pracy upływa w momencie ostatniego dnia każdego miesiąca, o ile byliśmy zatrudnieni od jego pierwszego dnia. Jeżeli natomiast uzyskaliśmy zatrudnienie w innym czasie, powinniśmy liczyć swój urlop zgodnie z miesiącem kalendarzowym. Obliczenia te nie są proste, więc jeśli sami nie potrafimy ich do końca wykonać lub nie jesteśmy pewni, czy robimy to dobrze, możemy skorzystać z praktycznych kalkulatorów występujących na wielu stronach internetowych.

Mając dobre relacje ze swoim szefem, możemy również udać się bezpośrednio do niego i spytać o to, czy już przepracowaliśmy miesiąc i czy już przysługuje nam jakiś urlop. Dbajmy po prostu od swoje prawa i pilnujmy tego, aby inni je respektowali. Wiedząc, ile urlopu w pierwszym roku pracy powinno nam przysługiwać, możemy uniknąć sytuacji, w której nasz pracodawca nie pozwoliłby nam na żadne wakacje.

Konkretne liczby

Jak jednak wygląda ilość urlopu w skali całego roku? Na jak długie wakacje będziemy sobie mogli pozwolić, jeżeli uda nam się przepracować całe dwanaście miesięcy? Otóż pracując w jakimkolwiek zawodzie mniej niż dziesięć lat, możemy sobie pozwolić na dwadzieścia dni wolnych w ciągu roku. Jeśli nasz staż pracy jest dłuższy i wynosi przynajmniej 10 lat, przysługuje nam automatycznie dwadzieścia sześć dni urlopu.

Oczywiście tyczy się do osób zatrudnionych w ramach umowy o pracę, spędzających w biurach, zakładach czy firmach przynajmniej te osiem godzin dziennie. Jeśli zatem współpracujemy w oparciu o umowę zlecenie czy umowę na pół etatu, naturalnie rzecz biorąc dysponujemy mniejszą ilością dni wolnych. Musimy je samodzielnie wyliczyć lub powierzyć to zadanie swojemu szefowi. Pamiętajmy też, że na ilość urlopu wpływają także nasze poprzednie prace. Liczy się cały okres zatrudnienia, a nie tylko praca dla konkretnej firmy.

Znając już dokładną odpowiedź na pytanie – ile urlopu w pierwszym roku pracy – możemy zacząć spokojnie planować swoje wakacje. Dowiedzieliśmy się już, na jak długi wypoczynek będziemy sobie mogli pozwolić, dlatego dostosowujemy do niego propozycje wycieczek różnych biur podróży. Wakacje to ten moment, który musimy jak najlepiej wykorzystać. Pozwólmy sobie na nie i wróćmy do swojej pracy ze zdwojoną siłą i energią.

Pracownik rozpoczynający swoją karierę zawodową zastanawia się nad wieloma kwestiami związanymi z nowym etapem w jego życiu. Jedną z bardzo istotnych kwestii jest liczba dni urlopowych jaka mu przysługuje na początku drogi. Zależnie od umowy jaką zawarł z pracodawcą zasady związane z wymiarem dni wolnych są różne. Urlop, który jest płatny przysługuje jedynie w przypadku umowy o pracę.

Pierwsza praca ile urlopu?

Pracownikowi zasadniczo przysługuje dwadzieścia dni urlopowych w ciągu roku kalendarzowego – i są to dni płatne. Oznacza to nic innego, niż zachowanie prawa do wynagrodzenia mimo nieświadczenia pracy w ciągu tych dni. Pracodawca nie ma prawa w tym czasie wymagać jakiejkolwiek aktywności od pracownika. Po upływie dziesięciu lat stażu pracy (ale uwaga, tylko na podstawie umowy o pracę!) pracownikowi przysługiwać będzie 26 dni urlopowych w ciągu roku kalendarzowego. W prawie pracy zawarte są pewne przepisy nadające pracownikowi prawo do naliczenia mu stażu pracy w związku z jego wykształceniem.

Do stażu pracy nalicza się ukończone okresy nauki pracownika, ale fakt ukończenia szkoły musi być odpowiednio potwierdzony przez pracownika okazaniem dokumentu potwierdzającego zakończenie nauki. Dokumentem stwierdzającym ten fakt jest świadectwo ukończenia szkoły – dyplom – wydany absolwentowi, zgodny z obowiązującymi przepisami w szkolnictwie. Przerwy w nauce nie mają wpływu na naliczany staż pracy dla pracownika. Dodatkowe kursy, również te zawodowe oraz bezpośrednio lub pośrednio związane z jego wykształceniem, również nie mają wpływu na staż pracy. Bez znaczenia jest system w jakim pracownik uczęszczał do szkoły – obojętne czy był to system dzienny, zaoczny czy wieczorowy. Staż pracy naliczany jest za najwyższe wykształcenie osiągnięte przez pracownika. Nie ma znaczenia również fakt, czy pracownik uczył się w systemie e-lerning – najważniejszym i jedynym branym pod uwagę kryterium jest dyplom.

Ukończone szkoły a staż pracy wliczany do urlopu.

W przypadku ukończenia przez pracownika szkoły zasadniczej, lub innej równorzędnej szkoły zawodowej wliczany jest przewidziany czas trwania nauki, jednak nie dłużej niż 3 lata. Oznacza to, że w przypadku szkoły trwającej okres 2 lat, jeśli pracownik uzyskał dyplom ukończenia jego staż pracy do urlopu naliczany jest w wysokości 2 lat. Jeśli pracownik ukończył szkołę trwającą 4 lata, jego staż pracy wyniesie 3 lata, czyli maksymalny wymiar.

Jeśli pracownik ukończył szkołę średnią zawodową, brany pod uwagę jest wymiar czasu przewidziany programem nauczania, jednak nie więcej niż 5 lat. Podobnie jak w poprzednim przypadku : jeśli szkoła została ukończona (i jest to potwierdzone dyplomem) w czasie krótszym niż 5 lat, zostanie on w tym wymiarze doliczony, jeśli dłuższym niż 5 lat wyniesie on 5 lat – maksymalną możliwą wartość w tym przypadku.

Szkoła średnia zawodowa dla absolwentów zasadniczych, lub innych równorzędnych szkół zawodowych jest to 5 lat.

Szkoły średnie ogólnokształcące gwarantują pracownikowi prawo do naliczenia stażu pracy w wymiarze maksymalnie 4 lat.

Szkoły policealne nadają pracownikowi pracownikowi do naliczenia stażu pracy w wymiarze 6 lat.

Szkoły wyższe nadają pracownikowi prawo do naliczenia stażu pracy w wysokości 8 lat – i w tym przypadku bez znaczenia jest, czy pracownik uzyskał licencjat, dyplom inżynierski czy dyplom magisterski. Bez znaczenia jest również czy były to studia jednolite.

POWYŻSZE OKRESY NAUKI NIE ULEGAJĄ SUMOWANIU, to znaczy że staż pracy zostanie naliczony na podstawie ostatniego dyplomu pracownika.

Jeśli pracownik uczył się w systemie zaocznym i w tym czasie pracował nalicza mu się korzystniejszy dla niego staż pracy. Oznacza to nie więcej niż to, że w przypadku podjęcia zatrudnienia przez pracownika na mocy umowy – zlecenie oraz umowy o dzieło staż pracy zostanie naliczony na podstawie dyplomu ukończonej przez niego szkoły.

Jeśli pracownik pracował na mocy umowy o pracę i w tym czasie pobierał nauki w systemie zaocznym naliczony zostanie dla niego korzystniejszy wymiar stażu pracy. Jeśli pracownik pobierał nauki w szkole średniej ogólnokształcącej w wymiarze wieczorowym i pracował w tym czasie przez okres 3 lat na mocy umowy o pracę, następnie studiował w systemie zaocznym i kontynuował zatrudnienie na mocy umowy o pracę przez okres 4 lat – jego staż faktycznej pracy wynosi 7 lat, a staż pracy przysługujący mu z tytułu jego wykształcenia (wyższe, potwierdzone dyplomem) przysługuje mu 8 lat i to jest korzystniejsza dla niego opcja. Dlatego zostanie mu naliczone 8 lat do stażu pracy.

Praca jest dla większości z nas koniecznością życiową. Spora część osób może pozwolić sobie na komfort pracy dla przyjemności. To osoby, które wykonują pracę, która jest jednocześnie ich pasją. Jednak takich osób nie jest wiele. Większość traktuje pracę jako miejsce, do którego trzeba się stawić w odpowiednich godzinach, a następnie przez kolejne godziny wykonywać swoją pracę.

Stanowiska pracy są różne, i różny bywa poziom niebezpieczeństwa na nich. Oczywiście są stanowiska biurowe, gdzie ryzyko wystąpienia jakiegoś zdarzenia jest minimalne (chociaż nadal występuje), ale też są stanowiska stanowiące przeciwległy biegun, na których ryzyko jest jej stałym elementem. Wszelkiego rodzaju prace w fabrykach, na budowach, wszelkiego rodzaju prace wysokościowe, związane są z występowaniem podwyższonego ryzyka.

Zgodnie z kodeksem pracy, pracodawca, jest zobowiązany w taki sposób przygotować miejsce pracy, aby było ono bezpieczne dla pracownika. W warsztatach, koniecznie jest właściwe oznaczenie maszyn i urządzeń, zapewnienie odzieży ochronnej, okularów. W miejscach takich, powinny być zaznaczone strefy dojścia do każdego urządzenia, oraz miejsca, którymi między nimi można się poruszać.

Każdy przekazany pracownikowi sprzęt oraz urządzenie powinny być sprawne, posiadać odpowiednie atesty i certyfikaty. Jeżeli chodzi o urządzenia, powinny przechodzić okresowe przeglądy stwierdzające sprawność i dopuszczające je do użytkowania. Każde stanowisko pracy przy takiej maszynie powinno być również opatrzone instrukcją obsługi. Oczywiście pracodawca, zanim dopuści pracownika do wykonywania zadań na jakimkolwiek stanowisku, jest zobowiązany przeprowadzić instruktaż stanowiskowy. Wszystko to ma za zadanie sprawić, żeby przechodząc do pracy, pracownik mógł ją wykonywać w jak najbezpieczniejszy sposób.

Oczywiście w każdym, najlepiej przygotowanym i zabezpieczonym miejscu pracy może się zdarzyć nieszczęście. Czasami jest to wydarzenie losowe, a czasami po prostu ludzka bezmyślność, lub brak przestrzegania zasad. Gdy nastąpi wypadek w pracy co dalej z tym zrobić? Najważniejszą sprawą jest zapewnienie pomocy osobie poszkodowanej. Jest to priorytet, najpierw w ramach pierwszej pomocy, a następnie jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy wezwać służby medyczne.

Kolejnym ważnym krokiem, po zaistnieniu wypadku w pracy, jest zabezpieczanie miejsca zdarzenia, nie dopuszczenia do niego osób postronnych. Jeżeli zdarzenie miało związek z jakąkolwiek maszyną, należy ją w bezpieczny sposób unieruchomić i zapobiec ponownemu uruchomieniu. Na miejscu wypadku wszystko powinno zostać pozostawione tak, aby pozwolić na odtworzenie okoliczności wypadku.

Szczególnie istotne jest, aby pracodawca, w przypadku śmierci pracownika, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, lub też sytuacji, w której wypadkowi uległy więcej niż dwie osoby, pamiętał obowiązku powiadomienia inspektora pracy i prokuratora. Nie wypełnienie tego obowiązku może narazić go na odpowiedzialność karną.

Po przeprowadzeniu tych najpilniejszych, ale bardzo istotnych dla późniejszego ustalenia przyczyn wypadku, należy powołać zespól powypadkowy. W jego skład, zazwyczaj wchodzi osoba odpowiedzialna w firmie za bezpieczeństwo i higienę pracy, oraz społeczny inspektor pracy. Zespół ten ma za zadanie dokładne i wnikliwe zbadanie miejsca zdarzenia, obejrzenie urządzeń które brały udział w zdarzeniu. Członkowie zespołu mają za zadanie również sporządzenie dokumentacji fotograficznej miejsca zdarzenia, aby można było przeanalizować wszelkie jego aspekty. Do zadań członków powołanego zespołu powypadkowego, należy również przesłuchanie wszelkich świadków zdarzenia, zasięgnięcie opinii lekarza. Na koniec prac, zespół powinien wydać opinię zawierającą kwalifikacje tego zdarzenia – określającą, czy można je zaliczyć jako wypadek w pracy, a także zaproponować rozwiązania, które w przyszłości mogłyby zapobiec podobnym zdarzeniom.

Po dokonaniu tych wszystkich czynności, zespół zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji, zawierającej dokładny, ustalony przebieg zdarzenia, oraz powinien zawierać rekomendacje dla prawodawcy. Oczywiście, osoba pokrzywdzona ma prawo zapoznać się z jego treścią i wnieść swoje uwagi. Po przejściu całej procedury i zatwierdzeniu przez osobę nadzorującą dokument ten nabiera mocy prawnej, stanowi też materiał do wdrożenia profilaktyki.

Prowadząc jakąkolwiek działalność, która związana jest z zatrudnieniem pracowników, jesteśmy zobowiązani do posiadanie elementarnej wiedzy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Nie może być, że przejdzie nam przez głowę myśl, zdarzył się wypadek w pracy co dalej mam z tym robić. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze zdrowiem lub życiem innych osób nie ma czasu na wahania.

Na wyższych uczelniach, nawet tych państwowych, bardzo często nauczyciele wykorzystują specjalistyczne i nowoczesne metody edukacyjne. Zwykłe książki, wypełnione ogromną ilością zapisanych stron, nikogo już nie fascynują. Studenci zaglądają do nich coraz rzadziej, zastępują je chociażby komputerami czy tabletami i to na nich odnajdując potrzebne im informacje. Nauczyciele starają się wyjść na przeciw tym zmianom. Aktualnie przeprowadzają zajęcia zupełnie inaczej niż jeszcze kilkanaście lat temu, posługując się nowatorskimi metodami i ciekawymi sposobami na naukę.

Do jednych z nich należy praca przejściowa, którą uczniowie muszą samodzielnie tworzyć na dodatkowych zajęciach organizowanych na wyższych uczelniach – proseminariach, Uczą się na nich, jak zupełnie samodzielnie opracować wybrany temat. Otrzymują zadanie do wykonania i krok po kroku się nim zajmują. W ten sposób mogą samodzielnie rozwiązywać różne problemy lub zgłębiać wybrany temat i szczegółowo go omawiać. Praca przejściowa co to jest? To metoda edukacyjna, dzięki której można szybko opanować bezcenną umiejętność, jaką jest samodzielne tworzenie opracować. Przyda się ona każdemu studentowi. Prędzej czy później wszyscy uczniowie będą bowiem musieli zająć się samodzielnym przygotowaniem pracy licencjackiej lub inżynierskiej.

Jakie są cele wykonywania prac przejściowych?

Pierwszym z nich jest nauka samodzielności. Bardzo często na całym etapie nauki młody człowiek jest wspierany przez swoich rówieśników. Już w gimnazjum czy liceum na lekcjach języka polskiego uczniowie dzieleni są na grupy i w kilkuosobowych ekipach mogą rozwiązywać poszczególne zadania, tworzyć referaty czy przygotowywać ważne prezentacje. Nie inaczej dzieje się na innych zajęciach, a na studiach wcale się to nie zmienia. Jako że w jednej klasie może znajdować się nawet kilkadziesiąt osób, nauczyciel nie ma czasu na to, by każdej z nich powierzyć oddzielne zadanie i potem je sprawdzić.

Podział na grupy z pewnych względów jest dobry, ponieważ uczy współdziałania i integruje, ale sprawia również, że młody człowiek przestaje być zupełnie samodzielny. Dzięki wykonywaniu prac przejściowych uczy się rozwiązywać problemy w pojedynkę. Sam staje oko w oko z wybranym zagadnieniem czy pytaniem i poświęca mu tak wiele czasu, by być zadowolonym z osiągniętych rezultatów. Podczas wykonywania prac przejściowych można też nauczyć się tworzenia treści typowo naukowych, rządzących się swoimi prawami. Wysuwa się pewne wnioski, które trzeba poprzeć odpowiednimi przykładami. Te wszystkie umiejętności pomagają później w tworzeniu prac licencjackich oraz magisterskich.

Jak się pisze prace przejściowe?

Wiedząc już, praca przejściowa co to jest i otrzymują zadanie polegające na jej utworzeniu, trzeba poznać zasady tworzenia takich treści. Niemalże zawsze ich tematyka związana jest z konkretnym kierunkiem studiów. Osobom kształcącym się w dziedzinach matematycznych nie można bowiem zlecić napisania artykułu na temat ogrodnictwa czy języka polskiego. Temat pracy przejściowej jest zatem ściśle związany z wybranym kierunkiem studiów.

Przeważnie to osoba przeprowadzająca proseminarium odpowiedzialna jest za wybór ogólnej koncepcji pracy. Nakierowuje ona uczniów na konkretne dziedziny czy zagadnienia, jednak zostawia im mimo wszystko spore pole do popisu. Uczeń wie mniej więcej, o czym może pisać, ale nie zna szczegółów swojej pracy, dlatego sam może nią pokierować w zupełnie dowolny sposób. Czasem też studenci samodzielnie proponują swoim wykładowcom różne tematy dla prac przejściowych.

Praca przejściowa od podstaw

Mając już ustalony temat na pracę i więcej wolnego czasu oraz kilka narzędzi pod ręką, można przejść do działania. Co zatem powinno się pojawić w takim tekście? Na jego pierwszej stronie na pewno tytuł. Krótki i chwytliwy bądź dłuższy i dokładniej określający tematykę całej pracy. Następne zdrowy powinny zawierać szczegółowy spis treści, zwykle tworzony na samym początku. Pomaga on ustalić ogólny zarys pracy i określić, na czym ma się ona skupiać w poszczególnych momentach.

Po spisie treści następuje miejsce na krótki wstęp, który ma omawiać całą pracę przejściową i mniej więcej wyjaśniać, dlaczego została ona stworzona. Częścią główną jest treść merytoryczna, wypełniona licznymi i często długimi rozdziałami. Na końcu należy jeszcze umieścić zakończenie pracy, źródła informacji oraz pozostałe załączniki (np. elementy graficzne). Tak przygotowana praca przejściowa powinna być świetnie odebrana przez każdego wykładowcę.