Każdy pracownik niezależnie od tego ile lat przepracował skrycie marzy o emeryturze. Emerytura jawi się w umysłach wielu ludzi jako czas beztroskiego wypoczynku. I zazwyczaj tak właśnie jest. Pod warunkiem, że wysokość świadczenia emerytalnego jest odpowiednio wysoka, aby bez problemu się utrzymać, kupić jedzenie i zapłacić rachunki. Dobrze, aby wystarczyło również na przyjemności.

Bo kiedy, jak nie na emeryturze, jest dobry czas, aby je sobie sprawiać? Niestety często na emeryturze wychodzą różne problemy ze zdrowiem. Trzeba sobie z nimi radzić. Choroby związane z podeszłym wiekiem zakłócają radość z emerytury. Przepisy dotyczące świadczeń emerytalnych uchodzą za jedne z najtrudniejszych w interpretacji. Społeczeństwo nie potrafi poradzić sobie ze zrozumieniem tych przepisów. Często wymagana jest pomoc prawnika.

Na szczęście w coraz większej ilości miast przeprowadza się darmowe porady prawne dostępne dla wielu ludzi. Nie tylko najbiedniejszych. Niestety wysokość świadczenia emerytalnego jest bardzo niska, w większości przypadków nie wystarcza na godne życie. Wielu ludzi co miesiąc musi wybierać czy zapłacą rachunki czy też kupią jedzenie albo leki. Na wysokość świadczenia emerytalnego wpływa kilka składników.

Podobnie jeśli chodzi o odpowiedni wiek aby przejść na emeryturę. Jeśli ktoś pracuje w warunkach szkodliwych przejdzie na emeryturę szybciej.

Ile lat pracy w warunkach szkodliwych do emerytury?

To reguluje kodeks pracy i odrębne akty prawne. Były przypadki, że musiały zainterweniować sądy. Dopiero wyrok sądowy przyznawał wcześniejszą emeryturę danemu pracownikowi. Nie warto liczyć tylko i wyłącznie na emeryturę płacone przez państwo. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest odkładanie sobie pieniędzy na starość.

Najlepiej poczynić takie inwestycje, które będą przynosiły przychód pasywny. Wspaniale jeżeli w czasach młodości uda się na przykład zakupić mieszkanie na wynajem. Później co miesiąc możemy liczyć na pieniądze od wynajmujących. Wspaniale jeżeli mieszkanie znajduje się na przykład w mieście studenckim, jest ogromna szansa, że nie będzie stało puste. Praca w warunkach szkodliwych zdecydowanie niszczy zdrowie, osoby, które wykonują taką pracę zasługują na wcześniejszą emeryturę.

Na przykład praca w zawodzie górnika jest bardzo niebezpieczna. Górnicy codziennie zastanawiają się czy wyjadą z dołu kopalni cali i zdrowi. Stres towarzyszy też ich rodzinom. Podobnie jest na przykład zawodzie policjanta. Emerytura to zasłużony czas wypoczynku dla każdego pracownika. U jednych przychodzi on szybciej, u innych później. Warto jednak zdać sobie sprawę, że czas emerytury w końcu nadejdzie.

Oczywiście warto snuć plany i marzenia na czas emerytury. Jednak najważniejsze, aby czuć się szczęśliwym tu i teraz. Spełnienie marzeń nie musi być odkładane na czas starości. Władza ma różne plany odnośnie wieku emerytalnego. Ustalenia się zmieniają. Często te ustawienia wywołują złość i protesty ludzi. Społeczeństwo nie wyobraża sobie pracy w wieku 65 lub 67 lat. Wiele osób czuje niesprawiedliwość, kiedy zdają sobie sprawę jak niskie będą ich świadczenia emerytalne. Warto więc oszczędzać i inwestować w sprawdzone inwestycje, aby na emeryturze cieszyć się możliwie wysokim przychodem pasywnym.

Warto wiedzieć, że na emeryturze można również pracować.

Nie ma żadnych przeszkód ku temu. Kiedy jednak nasze wynagrodzenie przekroczy określony próg, świadczenie emerytalne zostanie zmniejszone, a w niektórych przypadkach nawet całkowicie zawieszone. Wiele osób, które przechodzą na emeryturę przechodzi pewnego rodzaju szok. Nagle, z dnia na dzień, konieczność chodzenia do pracy się kończy.

Pozostaje wolność, wolny czas, który czasem nie wiadomo jak wykorzystać. To, oprócz radości i szczęścia, może generować problemy. Było wiele przypadków depresji i innych zaburzeń u nowych emerytów. Emerytura może być wspaniałym okresem, trzeba jednak zaplanować sobie, co na tej emeryturze będziemy robić i konsekwentnie realizować swoje cele. Na całe szczęście dzisiaj jest wiele możliwości aktywności dla seniorów.

Nie trzeba poprzestawać na chodzenie na herbatę do sąsiadki. Domy kultury i uniwersytety Trzeciego Wieku są pełne interesujących zajęć. Trzeba tylko z bogatej oferty wybrać coś dopasowanego do swoich potrzeb. Warto dobrze przeżywać każdy dzień swojego życia i warto dobrze przeżyć każdy dzień na emeryturze.
Kiedy życie chyli się ku końcowi tym bardziej docenia się każdy dzień. Emerytura jest zasłużonym świadczeniem dla każdego pracownika, niezależnie od rodzaju wykonywanej pracy.

Dawno dawno temu, za górami, za lasami, żyła sobie mała dziewczynka. Miała na imię Zosia. Od najmłodszych lat pracowała w gospodarstwie rolnym swoich rodziców. Czuła się bardzo kochana i doceniana. Dostawała drobne pieniążki na swoje wydatki i mogła pracować w dogodnych dla siebie godzinach. Nie wykonywała ciężkich prac. Zbierała owoce i warzywa na polu, czasem kosiła trawę i sadziła nowe rośliny. Była bardzo szczęśliwa. Jednak sielanka nie może trwać wiecznie. Zosia szybko dorastała i stawała się młodą kobietą. Z rodzicami mieszkali na wsi, gdzie nie było zbyt dużych perspektyw rozwoju.

Po skończeniu lokalnego liceum dziewczynka postanowiła wyjechać na studia do Warszawy. Złożyła odpowiednie papiery i czekała na wynik rekrutacji. Nie miała zbyt wielkich nadziei. Matura nie poszła jej rewelacyjnie, bo zamiast nauką była zajęta innymi sprawami. W tym też okresie poznała swojego pierwszego chłopaka, w którym była szaleńczo zakochana. Liczyła, że wyjedzie do stolicy razem z nią. Na początku lipca do domu przyszedł list. Mama nie chciała otwierać go bez córki, więc poczekała aż wróci wieczorem do domu.

Zosia po spotkaniu z ukochanym wróciła cała w skowronkach. Była dobrej myśli. Otworzyła list i przeczytała, że dostała się na studia pedagogiczne. To było spełnienie jej marzeń. Od zawsze marzyła o pracy w przedszkolu. Nadszedł więc czas pakowania i szukania mieszkania. Zosia od początku była przygotowana na to, że będzie musiała podjąć pracę dorywczą w Warszawie. Rodzice zarabiali dobrze, ale utrzymanie domu rodzinnego i mieszkania w stolicy przekraczało ich możliwości finansowe. Zosia nie miała im tego za złe, cieszyła się, że w ogóle dostała taką szansę od życia. Na początku września dziewczyna miała już wynajęte mieszkanie i przeprowadzała się.

Zwożenie wszystkich rzeczy było trudniejsze niż się na początku wydawało, ale wszystko poszło w miarę sprawnie. Wtedy przyszedł czas na poszukiwanie pracy. Zosia przeglądnęła ogłoszenia w lokalnej gazecie i internecie. Do paru firm wysłała CV, jednak odpowiedziały jej jedynie restauracje. Stwierdziła, że nie boi się pracy fizycznej, więc na pierwszą rozmowę wybrała stanowisko kelnerki w pizzerii. Rozmowa przebiegała w przyjemnej atmosferze. Zosi odpowiadało wynagrodzenie i zakres obowiązków. Problemy zaczęły się przy ustalaniu grafiku i długości zmian.

Na 12 godzin pracy ile wolnego czasu mogła dostać na przerwę?

I czy musiała pracować codziennie? Okazało się, że dwunastogodzinny dzień pracy to minimum, które trzeba wyrobić każdego dnia. W całym tygodniu przysługiwał tylko jeden dzień wolnego, a w czasie pracy przysługiwała jedna przerwa piętnastominutowa. Niestety we wszystkich innych restauracjach odwołali jej rozmowy kwalifikacyjne, bo kogoś znaleźli. Mimo trudności, Zosia postanowiła podjąć tę pracę. Tego samego dnia przeszła krótkie szkolenie, aby już następnego zacząć normalnie zarabiać.

Wróciła do domu i postanowiła się położyć. Od jutra zaczyna się ciężki okres. Nawet nie miała czasu zadzwonić do swojego chłopaka. Zobaczyła tylko ukradkiem na rozmowie, że przysłał jej wiadomość sms, że przyjedzie za tydzień. Musiała mu odpisać, że nie da rady, ponieważ całymi dniami pracuje. Wolne dostała we wtorek, a wtedy jej chłopak pracował. Mógł przyjechać tylko w weekend. Zosia nie była zbyt szczęśliwa. Liczyła, że w całej tej sytuacji będzie ją wspierał.

On tylko zadzwonił i zrobił jej awanturę, że ledwo wyjechała, a już nie ma czasu. Jej też to nie odpowiadało, ale pomyślała, że im więcej zarobi teraz, tym mniej będzie musiała pracować w czasie roku akademickiego. Rodzice poparli ją w tej decyzji i oczekiwała tego samego od ukochanego. On jednak nie dał jej wsparcia jakiego oczekiwała. Dziewczynie było smutno, zaczęła nawet żałować, że przyjechała do Warszawy. Studia jeszcze się nie rozpoczęły, a ona już czuła się okropnie zmęczona i samotna. Następnego dnia poszła na rano do pracy.

Ubrała długie czarne spodnie i firmową koszulkę. Od samego rana okazało się, że atmosfera nie jest tak miła jak wczoraj. Wszyscy krzątali się w pośpiechu, a kierowniczka co chwilę krzyczała. Zosia pomyślała, że pewnie ma zły humor, ale sytuacja nie zmieniła się wcale do końca dnia. Dziewczyna oberwała kilka razy za brak znajomości menu i za brak uśmiechu. Jednak kto chciałby się uśmiechać, gdy wokół panuje tak grobowa atmosfera? Zosia nie tak to sobie wyobrażała. Jej marzenia o Warszawie legły w jednym momencie w gruzach. Dziewczyna zamarzyła o powrocie do domu, do rodziny. O bezpieczeństwie i miłości jakich tu nie doświadczyła.

Każdy już chyba Polak zna co najmniej jedną osobę, która wyjechała do pracy za granicę albo planuje to zrobić – czy to sezonowo, czy w dłuższej perspektywie. Jak pokazują statystyki, najpopularniejsze kierunki to Wielka Brytania i Niemcy. W pierwszym przypadku dużą rolę odgrywa znajomość języka, ale Polaków na Wyspach jest już bardzo dużo i bywa, że nie zawsze są mile widziani. Za to nasi sąsiedzi gotowi są witać pracowników z Polski z otwartymi ramionami.

Wszyscy pracujemy na podobnych zasadach. Działają nawet w różnorodnych branżach zawodowych, przeważnie od poniedziałku do piątku uczęszczamy do zatrudniających nas firm i spędzamy w ich placówkach przynajmniej te osiem godzin dziennie. Czasami musimy zostać na dodatkowych nadgodzinach, ale jako że uzyskujemy za nie wyższe wynagrodzenie, raczej na to nie narzekamy i potrafimy przesiadywać w swoich firmach do późnych wieczorów.

Zwykle zależy nam jednak na tym, aby w ciągu całego długiego tygodnia mieć przynajmniej te dwa wolne dni i przeznaczyć je na spędzenie czasu z rodziną czy przyjaciółmi. Nie możemy doczekać się nadejścia soboty, gdy nagle dowiadujemy się, że będziemy musieli po raz kolejny udać się w jej trakcie do swojej pracy.

Teoretycznie nie musimy się na to zgadzać, jednak w taki sposób ryzykujemy utratą posady, którą z przyjemnością obejmie wiele innych osób. Od czasu do czasu możemy więc zgodzić się na pracę w sobotę, o ile poznamy swoje prawa w związku z wykonywaniem zadań podczas weekendów. Ile wolnego za pracę w sobotę? Ile pieniędzy nam za nią przysługuje? Odpowiedzmy sobie na te pytania, a nikt nigdy nas nie oszuka.

Czy praca w sobotę jest legalna?

Być może zastanawialiśmy się kiedyś nad tym, czy nasz pracodawca ma prawo zmusić nas do pracy w sobotę. O ile z niedzielą nie może tak postąpić, tak sobota rządzi się innymi prawami. Ogólnie rzecz biorąc w ciągu całego tygodnia powinniśmy przepracować pięć całych dni. Pracodawca ustala, które dwa dni będą dla nas wolne. Mogą zatem przypaść one w samym środku tygodnia, niekoniecznie w sobotę lub niedzielę.

Jeśli jednak zostaliśmy zmuszeni do przyjścia do pracy podczas swojego weekendu, zadbajmy o to, aby w przeciągu sześciu następnych dni otrzymać jeden dodatkowy dzień wolnego. Możemy się o niego nawet upomnieć. Nasz pracodawca, chcąc działać w pełni legalnie, na pewno zna te zasady i przepisy, dlatego odpowiednio się do nich ustosunkuje, jeśli tylko mu o tym przypomnimy.

Wyjątki od reguły

Może się jednak zdarzyć tak, że mamy już ustalony cały grafik na następny miesiąc i w teorii każdy weekend mamy wolny, gdy nagle w piątek wieczorem otrzymujemy telefon od swojego szefa, który nakazuje nam przyjść do pracy w sobotę. Takie sytuacje są na porządku dziennym i czasami rzeczywiście się zdarzają. Nie musimy z nimi walczyć i jeśli nie dochodzi do nich zbyt często, powinniśmy na nie przystawać i je akceptować.

Pamiętajmy tylko, że za pracę w dniu, który teoretycznie miał być naszym dniem wolnym, przysługuje nam specjalna rekompensata. Ile wolnego za pracę w sobotę? Godziny takiej pracy liczmy dokładnie tak samo jak nadgodziny. Przysługuje nam za nie zarówno zwiększona ilość wolnego, jak i wyższe wynagrodzenie. Sprawdźmy sami, ile powinniśmy otrzymywać za nadgodziny i tak samo podchodźmy do pracy wykonywanej podczas wolnych dni. Jeśli my nie zadbamy o swoje prawa, nikt za nas tego nie zrobi.

Kiedy przysługuje nam dzień wolny z tytułu pracy w sobotę?

Musząc spędzić kolejny weekend w siedzibie swojej firmy, będziemy chcieli jakoś to odreagować i wypocząć podczas innych dni. Mamy do tego pełne prawo. Skoro nasz pracodawca odebrał nam nasz wolny dzień, musi nam go oddać w innym terminie. Razem z nim ustalmy zatem, kiedy chcielibyśmy pozostać w swoim domu i wypocząć. Przeważnie swój wolny dzień otrzymamy w środku tygodnia, który nastąpi po naszej przepracowanej sobocie.

W wyjątkowych sytuacjach, gdy nie da się tego zrobić, pracodawca jest zmuszony oddać nam nasz dzień wolny przynajmniej do końca okresu rozliczeniowego. Sprawdźmy, kiedy zatem kończy się nasz okres rozliczeniowy i przypilnujmy, by przed jego upływem otrzymać ten jeden dzień wolny, który nam po prostu przysługuje. Porozmawiajmy na ten temat ze swoim szefem i wszystko mu wyjaśnijmy.

Czy powinniśmy pracować w sobotę?

W niektórych branżach zawodowych takich sytuacji nie da się po prostu uniknąć. To oczywiste, że wolelibyśmy móc spędzić cały weekend ze swoją rodziną czy przyjaciółmi, ale jeśli z zawodu jesteśmy ratownikami lub pracownikami szpitali czy ostrych dyżurów, musimy mieć na uwadze to, że bez naszej pomocy innym ludziom mogłoby się stać coś złego.

Bierzmy pełną odpowiedzialność za swoje czyny. W niektórych branżach zawodowych musimy liczyć się z pracą także podczas weekendów. Skoro nie chcemy w taki sposób działać, nie decydujmy się na pracę w ratownictwie medycznym, straży pożarnej czy policji. Wybierzmy dla siebie taki zawód, który w każdym tygodniu zapewni nam te dwa dni wolnego – i sobotę, i niedzielę.